فریاد

متن ترانه حامد ورمزیار به نام فریاد

به شکل ماهى هاى خفته در آب
شبیه یه عکس مرده در قاب
تو ظلمت تا فراموشى رسیدم
در حس تنهاییه یک شب مهتاب
دلم از جنس سخته یک سکوته
که دل رحمیش و عمریست فروخته
به تاوان همه زجری که دیده
گلی رو از درون ریشه چیده
صدای خسته و نالانی که میده عذابم
به جنگ خنده انگاری نشسته توی خوابم
زده مهر سکوت رو درد و کینه ی دله من
به پای سادگی هایی که رفته تا ببارم
به رسم عاشقی های دروغین
تمام روزگارم رفته بر باد
همه نور و از چشمام گرفتن
منم از جنس بغض و درد و فریاد